كافرانى كه گروهى از مؤمنان را به جرم یكتاپرستى در گودالى از آتش سوزاندند.
«اصحاب» جمع «صاحب» (اسم فاعل) از ماده «ص‌ـ‌ح‌ـ‌ب» و معناى مصدرى آن همراهى كردن است و صاحب، كسى یا چیزى است كه ملازم و همراه كسى یا چیز دیگر باشد.[۱] این ملازمت و همراهى باید عرفاً فراوان باشد.[۲]
فرهنگ‌نویسان عربى، واژه اُخدود را بر وزن اُفعول جمع آن را اخادید[۳] و به معناى شكاف مستطیلى شكل در زمین دانسته‌اند كه از ریشه «خ‌ـ‌د‌ـ‌د» به معناى ایجاد شكاف در زمین گرفته شده است.[۴] برخى واژه‌پژوهان قرآنى بر این باورند كه مفهوم مستطیلى بودن در ریشه واژه نهفته‌است؛ چه این شكاف در زمین باشد یا در گوشت، پوست، چهره و غیر آن چنان كه داشتن وزن اُفعول نیز برجستگى و متمایز بودن آن را مى‌رساند.[۵]
«یا أیها الذین آمنوا اذکروا نعمة اللّه علیکم إذ همّ قومٌ أن یبسطوا إلیکم أیدیهم فکفّ ایدیهم عنکم و اتقوا الله و علی الله فلیتوکل المؤمنون»( سوره مائده، آیه 11)
ای مؤمنان به یاد آورید نعمتی را که خدا به شما داد، أنگاه که گروهی ( از دشمنان) قصد داشتند دست به سوی شما دراز کنند (وشما را از بین ببرند) اما خدا دست آنان را از شما بازداشت. پس تقوا داشته باشید و از خدا بترسید و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند.
آسانی، معادل یُسر در زبان عربی است. بیش‌تر لغویان، یُسر را ضدّ عُسر و به معنای آسانی و بی‌نیازی دانسته‌اند.[۱]مشتقات گوناگون یُسر در قرآن 44 بار آمده[۲] که اغلب به همین معنا بکار رفته است.
و تو از این ناقابل متاع دنیوی که به طایفه ای از مردم کافر برای امتحان دادیم البته چشم بپوش و بر اینان اندوه مخور و اهل ایمان را زیر پر و بال ( علم و حکمت و لطف و رحمت ) خود گیر و با کمال حسن خلق بپروران ( سوره مبارکه حجر آیه شریفه88 )
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
